Είτε κάνεις αιτήσεις για μεταπτυχιακό/διδακτορικό, είτε κάνεις αιτήσεις για δουλειά, ίσως ανήκεις σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες ανθρώπων.

1. Ο παθητικός υποψήφιος. Είναι αυτός που δεν αναζητά την ευκαιρία, αλλά περισσότερο περιμένει την ευκαιρία να του εμφανιστεί. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και αυτοί που δεν αναλαμβάνουν δράση για να δημιουργήσουν μόνοι τους τις ευκαιρίες. Αν είσαι παθητικός υποψήφιος στηρίζεσαι στην τυχαιότητα για την εύρεση του επόμενου βήματός σου. Περισσότερο κάνεις scrolling στα social media και σε άλλα κανάλια επικοινωνίας, μήπως παρεμπιπτόντως δεις κάτι που να φαίνεται ενδιαφέρον.

2. Ο ενεργητικός υποψήφιος. Σε αντίθεση με τον παθητικό υποψήφιο, ο ενεργητικός κάνει συγκεκριμένες στρατηγικές κινήσεις για να βρει τον τίτλο σπουδών ή τη θέση εργασίας που του ταιριάζει. Μπαίνει συχνά σε σελίδες όπως το eduguide.gr (αν αναζητά σπουδές) και σε job boards όπως το kariera.gr, το skywalker.gr κλπ αν αναζητά εργασία. Βάζει Google alerts, ώστε να λαμβάνει στο mail του νέες ενδιαφέρουσες ευκαιρίες. Πηγαίνει σε University Fairs (όπως η Έκθεση Πανεπιστημίων QS σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή η Έκθεση Σπουδών στη Λευκωσία) για να δει και να αξιολογήσει Πανεπιστήμια και προγράμματα σπουδών, αλλά και σε Job Fairs (Ημέρες Καριέρας) για να γνωρίσει εταιρείες από κοντά.

«Αν η ευκαιρία δεν χτυπήσει… φτιάξε μόνος σου μια πόρτα», Milton Berle

3. Ο «καλός μύλος» (ή αλλιώς spammer). Είναι αυτός που δεν εκδηλώνει καμία συγκεκριμένη προτίμηση, αλλά στέλνει αιτήσεις αφειδώς παντού. Μοιάζει με παίκτη σε τυχερό παιχνίδι που ποντάρει σε όλα τα νούμερα, ελπίζοντας ότι κάπου «θα κάτσει η μπίλια». Στους κόλπους του Ανθρώπινου Δυναμικού ονομάζεται spammer γιατί στέλνει το ίδιο βιογραφικό και την ίδια αίτηση παντού, και μάλιστα πολλές φορές, ασχέτως των ειδικών απαιτήσεων της κάθε θέσης.

4. Ο συνεσταλμένος υποψήφιος. Κάνει κινήσεις για να βρει αυτό που ψάχνει, αλλά όταν χρειαστεί να προβάλει τον εαυτό του, νιώθει άβολα. Κάποιοι τον λένε ντροπαλό, άλλοι τον θεωρούν άτολμο. Μερικές φορές κρύβει από το βιογραφικό του ή την αίτησή του ένα μέρος από τις δεξιότητές του (και σίγουρα δεν νιώθει άνετα να μιλάει για αυτές), είτε γιατί δεν θεωρεί ότι είναι σημαντικές, είτε θεωρεί ότι είναι υπερβολή να τις αναφέρει. Αρκετές προσωπικότητες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, εμφανίζουν αυτό που λέμε “imposter syndrome”, δηλαδή αμφιβάλλουν συνεχώς για τα επιτεύγματά τους και πιστεύουν ότι δεν αξίζουν αρκετά.

5. Ο ρευστός υποψήφιος. Λέγεται «ρευστός» γιατί δεν έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και δομή. Αλλάζει συνεχώς στόχους και μπορεί να μεταπηδά από το ένα Πανεπιστήμιο στο άλλο ή από τη μία δουλειά στην άλλη. Αυτό από τη μία πλευρά είναι θετικό γιατί δείχνει ευελιξία, όμως όταν γίνεται συστηματικά υποδηλώνει έναν άνθρωπο που δεν ικανοποιείται ποτέ από τις σπουδές και την πορεία του, θεωρώντας πάντα πιο εύκολο να ξεκινήσει κάτι εκ νέου, παρά να εξελιχθεί σε κάτι που ήδη ξεκίνησε. 

Εσύ εντοπίζεις δικά σου χαρακτηριστικά σε οποιαδήποτε από αυτές τις κατηγορίες; Τι είδος υποψηφίου πιστεύεις ότι είσαι; Σε όποια κατηγορία κι αν εμπίπτεις, κράτα σαν food-for-thought αυτό: Το στοίχημα πάντα είναι να κοιτάζεις «ενεργά», σε τακτική βάση, για αυτά που σε ενδιαφέρουν. Να αναγνωρίζεις τα δυνατά σου σημεία και να τα προβάλλεις σωστά, σε ένα ελκυστικό βιογραφικό που διαφέρει από τα άλλα, όπως και στις συνεντεύξεις που σε καλούν. Και όταν βλέπεις ελλείψεις ή αδυναμίες σου, να τις καλύπτεις αναβαθμίζοντας τις δεξιότητές σου, ψηφιακές και μη.
 

Συντάκτης: Δημήτρης Φαλλιέρος
Εικόνα: Unsplash